Παρότι στη σύγχρονη Ελλάδα το ιπποφαές χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια, η χρήση του στην αρχαιότητα (αρχ. ιππόφαος) ήταν πολύ διαδεδομένη.
Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα του Θεόφραστου, αλλά κυρίως του Διοσκουρίδη,  του πατέρα της Φαρμακολογίας.
Το όνομά του οφείλεται στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατήρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού, ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό.
Η λατινική ονομασία του γένους Hippophae προέρχεται από τις λέξεις  ίππος +  φαές (φως, λάμψη), που σημαίνει φωτεινό, λαμπερό άλογο.
Είναι ένας χαμηλός θάμνος, που δε μεγαλώνει περισσότερο από 1 – 1.5 m σε ύψος, ο καρπός του οποίου, σύμφωνα με πολλές μελέτες, είναι ένας σημαντικός σύμμαχος της υγείας μας. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, με αποτέλεσμα να κατατάσσεται στις πιο πλούσιες φυτικές πηγές. Έχει, επίσης, παρατηρηθεί ότι πιθανώς να έχουν θετική επίδραση έναντι των φλεγμονών και του καρκίνου, ενώ ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Το βέβαιο είναι ότι ο καρπός περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C (υπερ-πολλαπλάσια της φράουλας, του ακτινιδίου ή του πορτοκαλιού), αλλά και σε καροτενοειδή, βιταμίνη Ε, αμινοξέα, μέταλλα, β-σιτοστερόλη και πολυφαινολικά οξεά.
Περιέχει πάνω από 190 θρεπτικά συστατικά, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν τα λιπαρά οξέα ω-3 και ω-7 (παλμιτολεϊκό οξύ). Το ιπποφάες συμβάλλει στην προστασία των κυτταρικών μεμβρανών από τις ελεύθερες ρίζες, στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος, στην αναζωογόνηση του δέρματος, ενώ έχει το δικό του μερίδιο συνεισφοράς στην αύξηση της ζωτικότητας, της αντοχής και στη βελτίωση των πνευματικών λειτουργιών.
Ως τροφή είναι εξαιρετικά δυσεύρετη κι έτσι είναι πιο εύκολο να καταναλωθεί με τη μορφή συμπληρώματος ή συμπυκνωμένου χυμού. Υπάρχει, επίσης, ως συστατικό σε αρκετά καλλυντικά αντιγήρανσης, ενώ οι κάψουλες μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για εξωτερική χρήση.